เทคนิคเมื่อขี้เกียจอ่านหนังสือ สอบอัยการผู้พิพากษา

เป็นไปได้ครับ ถ้าเราลงสนามรบนานๆ โดยไม่มีหยุดพัก วันหนึ่งมันต้องล้า ทุกครั้งที่เห็นชัยชนะวิ่งหนีออกห่างไป มันยิ่งท้อถอย

เมื่อไหร่มีความรู้สึกแบบนี้ ผมแนะนำให้หยุดอ่านกฎหมายไปสักระยะครับ อย่าฝืนตัวเองในขณะสภาพจิตใจไม่พร้อม หากฝืนต่อไปจะมีแต่ความบอบซ้ำและทุกข์ทรมานแทน และมันจะส่งผลถึงสุขภาพกายของเราด้วย

ลองหาความไร้สาระจากมุมอื่นๆ ดูบ้าง เพราะชีวิตไม่จำต้องจริงจังตลอดเวลาก็ได้ อยากทำอะไรที่ไม่เคยทำก็ลองทำดู อยากดูหนังฟังเพลงก็ทำไป ไม่ต้องสนใจหนังสือกฎหมายใดๆ ทั้งสิ้น ทิ้งไปก่อน

คุณหยุดไปจนกระทั่งรู้สึกว่า “ทำไมชีวิตกู ไร้สาระแบบนี้ว่ะ” เมื่อนั้นขอให้คุณกลับมา ไม่ต้องห่วงว่าจะลืมกฎหมาย (แต่ความจริงยิ่งลืมก็ยิ่งดี เพราะมันจะทำให้เราไม่ต้องโกหกตัวเองอีกต่อไปว่าเรารู้หมดแล้ว ความคิดที่ว่าเรารู้หมดทุกอย่างแล้ว ทำไมถึงสอบไม่ได้สักที นี้ก็เป็นปัญหาหนึ่งที่บั่นทอนกำลังใจเรา)

เมื่อกลับมากครั้งนี้ ขอให้คุณใช้หลักวิชา “จากสูงสุดคืนสู่สามัญ” ทิ้งหนังสืออื่นๆ ทั้งหมดแล้วกลับไปหาพื้นฐานของกฎหมายอีกครั้ง นั้นก็คือ คำบรรยายเนติฯ ทั้ง ๓๒ เล่ม คราวนี้เอาให้ละเอียดยิ่งกว่าเด็กปริญญาตรีปีหนึ่งที่เพิงเรียนกฎหมาย ผมเชื่อว่าคุณอ่านเที่ยวนี้ คุณจะได้มุมคิดต่างจากเดิมอีกมากมาย แม้เป็นกฎหมายมาตราเดียวกัน
อ่านจบแล้ว คุณจะต่อยอดอ่านอะไรเพิ่มเติม ตามแต่สะดวก แต่ถ้าจะแนะนำ ก็ขอให้ลองดูโพสต์นี้ดู “เมื่อมีเวลา ๑ ปีครึ่งผมจะเตรียมตัวอย่างไร”) คุณอาจได้แนวคิดอะไรบางอย่างก็ได้

ผมเชื่อว่า การกลับมาเที่ยวนี้ของคุณ จะกลับมาแบบคนกระหายความรู้ จะมาอย่างสดใหม่และยิ่งใหญ่กว่าเดิม

เครดิต หลักและคำพิพากษากฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา