 |
 |
 |
อายุความคดีอาญา
ประมวลกฎหมายอาญา หมวดอายุความ มาตรา 95 บัญญัติว่า ในคดีอาญาถ้ามิได้ฟ้องและได้ตัวผู้กระทำความผิดมายังศาลภายในกำหนดดังต่อไปนี้ นับแต่วันกระทำความผิด เป็นอันขาดอายุความ
1. ยี่สิบปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษประหารชีวิต จำคุกตลอดชีวิต หรือจำคุกยี่สิบปี
2. สิบห้าปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกกว่า 7 ปี แต่ยังไม่ถึง 20 ปี
3. สิบปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกกว่า 1 ปี ถึง 7 ปี
4. ห้าปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกกว่า 1 เดือน ถึง 1 ปี
5. หนึ่งปี สำหรับความผิดต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่ 1 เดือนลงมา หรือต้องระวางโทษอย่างอื่น
ถ้าได้ฟ้องและได้ตัวผู้กระทำความผิดมายังศาลแล้ว ผู้กระทำความผิดหลบหนี หรือวิกลจริต และศาลสั่งงดการพิจารณาไว้จนเกินกำหนดดังกล่าวแล้วนับแต่วันที่หลบหนีหรือวันที่ศาลสั่งงดการพิจารณา ให้ถือว่าเป็นอันขาดอายุความเช่นเดียวกัน
หมายเหตุ
การดูว่าคดีใดมีอายุความนานเท่าไร ต้องทราบอัตราโทษตามกฎหมายของความผิดนั้นก่อน เช่น ความผิดฉ้อโกงหรือลักทรัพย์มีอัตราโทษจำคุกไม่เกิน 3 ปี จึงมีอายุความ 10 ปี หรือความผิดปล้นทรัพย์มีอัตราโทษจำคุกตั้งแต่ 10 ปี ถึง 15 ปี จักมีอายุความ 15 ปี เป็นต้น เราจึงเห็นคนที่ฉ้อโกงแชร์เป็นเงินจำนวนมาก แต่หลบหนีไปอยู่เมืองนอกจนพ้นอายุความ แล้วกลับเมืองไทยหลังจากครบเวลา 10 ปี เพื่อมาทำธุรกิจและเอาเงินจากคนไทยอีกครั้ง เราไม่อาจดำเนินคดีเพื่อลงโทษเขาเพราะเขาได้ประโยชน์จากกฎหมายเรื่องอายุความคดีอาญา หลายคนคงอยากทราบว่า การหนีคดีกับการสำนึกผิดแล้วรับโทษอย่างไหนดีกว่ากัน อันที่จริงแล้วระยะเวลาหนีคดีจักยาวนานมากและจิตใจหวาดผวาทุกวันว่าจะมีคนมาจับส่งคุกตลอดเวลาอายุความในคดีนั้นๆ ส่วนเวลาการลงโทษและได้รับการปล่อยตัวเป็นอิสรภาพอย่างแท้จริงมักสั้นกว่า เช่น ศาลลงโทษจำคุก 5 ปี ด้วยเหตุประพฤติตนดีในระหว่างรับโทษ เราจะได้ลดโทษ อาจเหลือเพียงหนึ่งปีก็ได้ ทำให้มีโอกาสเริ่มต้นชีวิตใหม่และเป็นอิสรภาพเร็วขึ้น เป็นต้น แนวคิดของการลงโทษผู้กระทำผิดนั้น จะมีเหตุลดโทษด้วยหลักเมตตาธรรมแฝงไว้ ส่วนคนที่หลบหนีความผิดนั้น จะต้องพบความอิสระที่ไม่เป็นสุขอย่างแท้จริงและทรมานใจยาวนาน นอกจากนั้นผู้เสียหายจากพฤติกรรมของเขาต่างสาปแช่งผู้กระทำความผิดทุกวันคืนจนลมหายใจสุดท้าย และผู้นั้นไม่อาจหลุดพ้นจากบ่วงกรรมไม่ว่าทางกายหรือใจตามหลักพุทธศาสนาอีกด้วย
**********************
|
|
|
|
