 |
 |
 |
การขอให้รับรองบุตรในคดีครอบครัว ต้องทำเป็นคำร้องหรือคำฟ้อง
ข้อสันนิษฐานหลักการของมาตรา ๑๕๕๕ เป็นบทบัญญัติว่าด้วยบทสันนิษฐานของกล สันนิษฐานไว้ก่อนว่าเด็กเป็นบุตรชอบด้วยกฎหมายของชาย ในคดีฟ้องขอให้รับเด็ก ชอบด้วยกฎหมาย แต่ก็ยังเป็นปัญหาหลักและเป็นคำถามที่รับปรึกษามาเยอะมาก แต่ในทางปฏิบัตินั้นต้องทำเป็นคำฟ้องหรือคำร้องนั้นมีหลักการดังนี้
ที่ว่า “ในคดีฟ้องขอให้รับเด็กเป็นบุตรชอบด้วยกฎหมาย” ต้องเสนอคดีอย่างดี ข้อพิพาทโดยทําเป็นคําฟ้องชายที่อ้างว่าเป็นบิดาเป็นจําเลยตาม ป.วิ.พ. มาตรา ๑๗๒ เช่น โจทก์เป็นบุตรของจําเลยจึงมีสิทธิฟ้องขอให้จําเลยรับโจทก์เป็นบุตร แม้มารดาโจทก์เคยทํา หนังสือรับรองว่าโจทก์ไม่ใช่บุตรของจําเลยและทําหนังสือมอบอํานาจให้จําเลยไปยื่นคําร้องขอ เพิกถอนหลักฐานทางทะเบียน ก็หามีผลเปลี่ยนแปลงหรือระงับสิทธิของโจทก์ไม่ (ฎ.๒๐๘๒/๒๕๒๕, ฎ.๒๑๓/๒๔๙๐) แต่คดีฟ้องขอให้รับเด็กเป็นบุตร ในกรณีที่ชายผู้ถูกกล่าวอ้างว่า เป็นบิดาถึงแก่ความตายไปแล้ว จะฟ้องชายนั้นไม่ได้เพราะไม่มีสภาพเป็นบุคคลในเวลานั้น ต้องเสนอคดีอย่างไม่มีข้อพิพาท โดยทําเป็นคําร้องขอ (ฎ.๕๕๐๕/๒๕๓๗, ฎ.๘๕๐๔/๒๕๕๔)
ฎ.๒๑๓/๒๔๙๐ บุตรนอกสมรสมีสิทธิดําเนินคดีดำเนินคดีขอให้ศาลรับรองว่าเด็กเป็นบุตรอัน ชอบด้วยกฎหมายได้ในเมื่อมีพฤติการณ์ตามมาตรา ๑๕๕๕(มาตรา ๑๕๒๙ เดิม) และการฟ้องคดีขอให้รับเด็กเป็นบุตรนั้นเมื่อบิดายังมีชีวิตอยู่ต้องทำเป็นคำฟ้อง ถ้าบิดาตายแล้วยื่นคำร้องอย่างคดีไม่มีข้อพิพาท
มีปัญหาคดีความปรึกษาทีมงานทนายกฤษดา
โทร 089-142-7773 ไลน์ไอดี Lawyers.in.th
|
|
|
|
