 |
 |
 |
จุดที่ศาลฎีกาวางหลัก ความแตกต่างระหว่างคดีฉ้อโกงและผิดสัญญา
ขณะทำสัญญาหรือให้คำรับรองนั้นจำเลยมีเจตนาที่จะปฏิบัติตามสัญญาหรือ คำรับรองนั้นหรือไม่ ถ้ามีเจตนาที่จะปฏิบัติตามสัญญาหรือคำรับรอง แม้ภายหลังไม่อาจ ปฏิบัติตามสัญญาหรือคำรับรองนั้นได้ไม่ว่าเหตุใดๆ จะถือว่าเป็นการแสดงข้อความอัน เป็นเท็จไม่ได้ คงเป็นเรื่องผิดสัญญาทางแพ่งเท่านั้น ไม่ผิดฐานฉ้อโกง
(ฎ.๓๗ ๘๔/๒๕๓๒)จำเลยตกลงจะขายข้าวโพดให้ผู้เสียหาย โดยผู้เสียหายจ่ายเงินค่าข้าวโพดให้จำเลย ล่วงหน้าบางส่วน ครั้นผู้เสียหายจะไปรับมอบข้าวโพด ปรากฏว่าข้าวโพดได้หายไปจากเดิมเกือบ ครึ่งหนึ่ง จำเลยบอกว่าไม่ขายข้าวโพดให้ผู้เสียหายและไม่ยอมให้นำข้าวโพดไป ผู้เสียหายทวง เงินคืน จำเลยบอกว่าไม่มีเงินคืนให้ เช่นนี้ เป็นเรื่องจำเลยจะขายข้าวโพดให้ผู้เสียหายแล้ว เปลี่ยนใจไม่ยอมขายข้าวโพดที่มีอยู่จริงในขณะที่เจรจาตกลงซื้อขายกัน จึงเป็นกรณีที่จำเลย ประพฤติผิดสัญญาทางแพ่งเท่านั้นไม่เป็นความผิดฐานฉ้อโกง
(ฎ.๑๒๔/๒๕๓๕)จำเลยตกลงขายไม้ยางท่อนซุงและรับเงินค่าไม้จากผู้เสียหายโดยเจตนาขายไม้ยาง ท่อนซุงที่จำเลยได้ตกลงซื้อไว้ แต่จำเลยไม่สามารถจัดส่งไม้ยางท่อนซุงให้ผู้เสียหายได้เพราะ ทางราชการไม่อนุญาตให้ทำไม้ดังกล่าว การกระทำของจำเลยดังกล่าวจึงเป็นการกระทำผิดสัญญา ในทางแพ่งเท่านั้น หาเป็นความผิดอาญาฐานฉ้อโกงไม่
(ฎ.๑๒๒๘/๒๕๓๖)
โจทก์บรรยายฟ้องว่าจำเลยให้คำรับรองต่อโจทก์ต่อหน้าพนักงานสอบสวนว่าจะชำระหนี้ แทน ส. ภายในวันที่ ๓๐ เมษายน ๒๕๓๔ และขอให้โจทก์ถอนคำร้องทุกข์ โจทก์หลงเชื่อ จึงถอนคำร้องทุกข์ คำรับรองดังกล่าวจึงเป็นคำมั่นสัญญาที่จำเลยจะปฏิบัติในอนาคต ขณะให้ คำรับรองยังไม่ปรากฏว่าเมื่อถึงกำหนดตามคำรับรองแล้ว จำเลยจะไม่ไปปฏิบัติตามคำรับรอง ดังกล่าว คำรับรองดังกล่าวจึงไม่ใช่ข้อความเท็จนอกจากจำเลยมีความตั้งใจมาแต่แรกขณะให้ คำรับรองว่าจะไม่ปฏิบัติตามคำรับรอง จึงจะถือได้ว่าจำเลยแสดงข้อความเท็จ แต่โจทก์ก็มิได้ บรรยายฟ้องว่า จำเลยมีความตั้งใจมาแต่แรกขณะให้คำรับรองว่าจะไม่ปฏิบัติตามคำรับรอง ฟ้องโจทก์จึงขาดองค์ประกอบความผิดฐานฉ้อโกง
ในขณะที่โจทก์กับจำเลยทั้งสองทำสัญญาจะซื้อขายที่ดินกัน จำเลยทั้งสองไม่ทราบว่า ที่ดินจะถูกเวนคืน เพียงแต่จำเลยทั้งสองพูดรับรองว่าที่ดินไม่มีภาระผูกพันใดๆ เท่านั้น ทั้งโจทก์ ในฐานะผู้จะซื้อที่ดินจากจำเลยทั้งสองก็มีหน้าที่ต้องระวังอยู่แล้ว การเวนคืนถึงหากจะมีก็ยัง ไม่เป็นการแน่นอนในขณะทำสัญญาจะซื้อจะขาย พฤติการณ์แห่งคดีจำเลยทั้งสองไม่อาจทราบ ได้ว่าจะมีการเวนคืนหรือไม่ มากน้อยเพียงใด ถือว่าจำเลยทั้งสองมิได้ปกปิดข้อเท็จจริง ไม่ผิดฐานฉ้อโกง
|
|
|
|
